ඉලංදාරියා ඇයි නොකියම යන්න ගියේ....

සයිබරයේ ඉලංදාරියා...

කවුරුත් දන්නා ඔබ ගැන අපි දැන සිටියෙත් ඉලංදාරියා කියලමයි. එහෙත් එක් පෝස්ට් එකක් සියල්ල වෙනස් කලා. එදා තමා අපි දන්නේ ඔබ දිලුම් කියා. ඒතෙක් ඔබ කොහේ ඉන්නවාද කියා දැන සිටියේවත් නෑ. ඔබ වට දහසක් රොක් වූවා. දහසින් බැඳි පියලි නැතත් හැමෝම උපරිමයෙන් යමක් කරන්න ඔබ ගොඩ දාන්න රොද බැඳගත්තා. ඔබ සියල්ල දෙස සිනා මුසු මුහුණින් බලා සිටියා. 

මට තාම මතකයි අපි පළමුවෙන්ම සැබෑ ලොව හමුවූ දිනය. ඒ ලෙන්ගතු සිනාව. අපි අවුරුදු උත්සවයට ගිය හැටි. මතකද වෑන් එකේ ටයර් මාරු කරන්න ගිය වේලාව. ඒ හැම දෙයක් තුලම තිබුනේ ඔබේ අව්‍යාජ මනුස්ස කමයි. ඔබට හොඳ යාළුවෙක් සිටි බව මම දන්නේ නෑ. ඔබ හැමෝටම එකම වගේ සැලකූවා. ඔබට හැමෝම හොඳම යාළුවන් වූවා. 

ඔබ රෝහලේ පසුවන අවසථාවේ ඔබේ මව ඔබ ගැන කී දේවල් තාම ඇහෙනවා වගේ. ඔබ වැනි උතුම් ගති ගුණ ඇති අඳින්න පියා අරන්දුන් ඇඳුම, අම්මා ඔතා දුන් බත් පත පවා පරිත්‍යාග කරන විශිෂ්ඨ මිනිස් ගති ඇති අය ලොව පහල වන්නේ කලාතුරකින්. 

හොඳ මිනිසුන්ට වැඩි කල් ඉන්න බැරිලු. ඒ නිසාද ඔබ යන්නම යන්න ගියේ. අපට කිසිවක් නොකියාම.?

අපි කොහොම කීවත් ඔබට මීළඟ ආත්මයේ නිවන් දකින්න බැරි වෙයි. එය ලෝක ස්වභාවයයි. එතෙක් මතු මතු ආත්ම භවයන්හි අප අතරම ඉපිද මෙවන් අකල් මරණයකට ලක් නොවී ඉක්මනින්ම නිවනට යන්න ලැබේවා කියා අපි කවුරුත් එක්ව පතනවා..

සොයුර ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා..!!!