දින 365ක් පොස්ට් 100ක් එන්න අපි කැවුම් කිරිබත් කමු.....

ඔන්න අද මගේ මතකයට ගොඩ වැදුන ගමන් කිරිබත් කෑල්ලක් කාල ඉන්නකෝ. හරිනේ කිරිබත් කෑවනම් මේ කැවුම් තියනවා. පහලින්. ඒවත් කමුකෝ.

මොකද මේ අද හදිස්සියේ කැවිලි බෙදන්නේ කියා දැන් කට්ටිය බලනවා ඇති නේද? බලන්නකෝ ඔය උඩින් දකුණු පැත්තේ තියන මුළු පෝස්ට් ගණන. ඒක 100 ක් වෙලානේ. 

ඔව් ඇත්තටම බ්ලොග් එකක පොස්ට් 100ක් දානවා කියන්නේ තරමක අපහසු දෙයක් තමා. ඒත් ඇතැම් අය නම් ඔය වැඩේ මාස දෙක තුනක් ඇතුලත කරනවා මම දැකල තියනවා. තවත් අය අවුරුදු කීපයක් ලියනවා ඒත් තාම 100ට ඇවිත් නෑ. ඒත් ඉතින් මම අද 100 වෙනි පොස්ට් එක දාන්නේ ඉතාම සතුටින්. ඒ අදට මගේ මතකය පටන් අරන් හරියටම අවුරුද්දයි. බොහෝ දෙනා උපන් දිනය සමරන්න කේක් බෙදන නිසා මම මගේ මතකයේ පළමු උපන්දිනය සමරන්න සිංහල ක්‍රමයට කැවුම් කිරිබත් උයාගෙනම ආවා.

පුරා වසරක්, පොස්ට් සීයක්, කමෙන්ට්ස් 1550ක් හා හිට්ස් 35000 ක් පමණ කියන්නේ එතරම් ලොකු දෙයක් නොවන්න පුළුවන් මට බ්ලොග් කරණයට හේතුවූ කතන්දර වැනි බ්ලොග් සමග සංසන්දනය කලොත්. එහෙත් එක්තරා දිනක දැන් බ්ලොග් අවකාශයේ නැති ටැබූ මට දුන් කමෙන්ට් එකක කීවේ අද ලක්‍ෂ ගණන් හිට්ස් ලැබෙන බොහොමයක් බ්ලොග් කුඩා හිටිස් ගණනකින් පටන් ගත් ඒවා බවයි. එනිසා දිගටම ලියන්න පටන් ගත්තා. 

ඉතින් ලියන්න නම් කියවන්න කෙනෙක් ඉන්න ඕන නේ. ඒත් දිනෙන් දින දැබෙන කමෙන්ට් හා පෞද්ගලිකව ඊමේල් වලින් ලැබෙන ප්‍රතිචාර නිසා තමා අද වෙනකල් ලියන්නේ. ඉතින් සෑම පොස්ට් එකකටම පැමිණ කියවන, කමෙන්ට් මගින් දිරිමත් කරන ඔබ නොසිටින්න මෙය අතරමග නවතින්න ඉඩ තිබුනා. මගේ ලිවීම ගැන පසු විපරමක් මීළඟ පොස්ට් එකෙන් කරනවා. ඒ නිසා ඒගැන වැඩිය කියන්න කැමති නෑ. 

ඒ කෙසේ වෙතත් මගේ පොස්ට් අතරින් මෑතකදී ලියන්න ගත් Computer Hardware පාඩම නම් බොහො දෙනා ආසාවෙන් කියවන්නක් බව දැනටම ලැබෙන හිට්ස් වලින් තේරෙනවා. ඒ අතරම සතුටින් කියන්න කැමතියි ලංකාවේ පළවන පරිගණක සඟරා කීපයකින්ම මගේ පොස්ට් ඔවුන්ගේ සඟරාවල පල කරන්න කැමැත්ත පළ කර තිබුනා. ඒවායින් එකක් මම දැන් තෝරාගෙන සිටිනවා. ඔවුන්ට මෙහි පළවන දේ ඔවුන්ගේ සඟරාවේ පළ කරන්න. එහෙත් මම මෙයින් ඔබ වෙත ලබාදෙන කිසිම පාඩමක් නවත්වන්න හිතන්නේ නෑ. ඒවා එලෙසින්ම මගේ මතකය සමග එනු ඇත. 

කලින් නම් මම මෙහි පැමිණි අය නම් වශයෙන් පෙන්වා දුන්නත් දැන් එන පිරිස නම් වශයෙන් කියන්න ගියොත් කීප දෙනෙක් හො මගහැරෙන්න පුළුවන්. එයාලට කණගාටුවක් නොදැනෙන්න වෙන වෙනම නම් නොකියා සිටින්නම්. එහෙත් ඔබ සියලුදෙනාම මෙහි කොටස් කරුවන්. ඒ වගේම තිරය පසුපස සිටිමින් මා දිරි ගන්වන කීප දෙනෙක් ඉන්නවා. මට මෙය නවත්වන්නම සිතුනු විටක එය නැවත ලියන්න දිරි දුන් ඔබටත් මගේ ප්‍රණාමය මෙයින් පළ කරනවා. 

අද දිගට ලියන්න හිතුවේ නෑ. එදා සිට මා සමග සිටි අය වගේම ගමනේ අතර මගදී මා සමග යන්න ආ අයත් වරින් වර ඇවිත් යන අයත් කිසි වෙනසක් නැතිව මගේ මතකයට හෙටත් පිළිගන්නවා. ආගිය සැමට නැවතත් මගේ හද පත්ලෙන්ම නැගෙන අවංක ස්තූතිය පිරිනමමි.

සැමට ජයෙන් ජය වේවා..!!!