වෙසක් ලබනවා, තොරණ් බඳිනවා, තැන තැන දන්සල් ඉදිවෙනවා....

අප තිලෝගුරු සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ බුදුවී මෙම වෙසක් පොයට අවුරුදු 2600 ක් ගතවී ඇති බව පැවසෙනවා. එය බෞද්ධ සැමටම ඉතා වැදගත් අවස්ථාවක්. ඒ නිසාම මෙවර වෙසක් උත්සවයට වෙනදාට නැති උනන්දුවක්. හැම දෙනාටම අවශ්‍ය උපරිම අයුරින් වෙසක් සමරන්න. ඒ සඳහා වෙසක් කූඩු, තොරණ්, දන්සල් ආදිය දැන්මම සූදානම් වෙනවා. දැන් නම් ඒවායේ මූලික ඉදිකිරීම් අවසන් බවක් පේන්න තියනවා. වෙසක් කූඩු, තොරණ් ආදියේ සැකිලි සාදා අවසන්. මේ ලියන සෙනසුරාදා දවසෙත් මම එන විට එවැනි දේ දුටුවා. එසේ එද්දී සිදුවූ දෙයක් නිසා තමා මෙය ලියන්න අවසන් වරටත් හිතුනේ. නැතත් මේක ලියන්න හිතෙන් ඩ්‍රාෆ්ට් කරලයි තිබුනේ.

පසුගිය මාසේ ඉඳන්ම අපේ බලුපැටියට රෑට නොසෑහෙන්න බුරන්න වෙලා. ඒ ආධාර පත්තර කාරයෝ නිසයි. අවුරුද්දට බත්මහ උළෙලවල් තියන්න සල්ලි එකතුකරන්න කට්ටිය එනවනේ. ඊට පස්සේ වෙසක්. කට්ටියක් එන්වා තොරණට සල්ලි හොයන්න. ඊළඟට මහා පහන් කූඩු රාජයාට මුදල් හොයන්න තව පිරිසක්. ඊළඟ දවසේ දන්සලට ආධාර හොයන්න. ආධාර ගත්ත හැමෝම කීවේ අපි අහවල් තැන දන්සල දෙනවා. ඔක්කොම එක්ක ඇවිත් කාල යන්න කියල.

එහෙනම් දන්සලෙන්ම පටන් ගමු. කා වෙනුවෙන්ද දන්සල් දෙන්න ඕන. පෙර පැවති ක්‍රමය, බුද්ධ දේශනාව අනුව නම් දන්සලක් දෙන්නේ දුගී, මගී, යාචකාදීනට. දැන් බලමු අපේ ගම් පළාත්වල දෙන දන්සල් ගැන. දන්සල දවසේ කලින් දන්වා ඇති වෙලාවට ආරාධනා ලැබූ හැමොම එම ස්ථානයට එක් රොක් වෙනවා. ඒ දන්සලෙන් කන්න. ඔවුන් දුගියෝද? දුප්පත් ඇති. ඒත් එදින කෑම වේල කන්න බැරි තරම් දුප්පත් අය නොවේ. ආරාධනා ලබන්නේ දන්සලට සල්ලි දුන් අයනේ. සල්ලි දෙන්නේ එහෙම කරන්න පුළුවන් නිසානේ. එහෙනම් ඔවුන් කෑම වේල හොයාගන්න බැරි දුගියෝ නොවේ. මගීන්ද? ඔවුන් එන්නේ දන්සලටම නිසා ඔවුන් මගීන් වන්නේද නෑ. යාචකයො කියන්න නම් කොහොමත් බෑනේ. ඉතින් එහෙනම් දන්සල දුන් එකේ සම්පූර්ණ ආනිසංස ලැබේද?. මම දන්න කීප දෙනෙක් ඉන්නවා. ඔවුන් නම් වෙසක් දවසේ පන්සල් යන අයට තමන්ගේ පුළුවන් මට්ටමින් තේපැන්, කිරි කෝපි වැනි දෙයක් දන් දෙනවා. පන්සලට යන පාරේ. එය නම් දන්සලක් තමා. පන්සලට පාරේ යන අය මගීන් නේ.

තොරණ් මහා පහන්කූඩු ගත්තොත් දෙකම එක සමාන නිසා වෙන් වෙන්ව කියන්නේ නෑ. ඔය දෙකම කරන්න මුදල් එකතු කරනවා. අද මම සවස බෝධිපූජාවකට ගොස් තරමක් රෑ බෝවී එන විට තරුණ පිරිසක් පාරේ ඉන්නවා. ඈත දීම දුටු ආකාරයෙන් මොවුන් කරන්නේ පාරේ යන වාහන බලෙන් නවත්වා බලෙන්ම තමන් ඉදිකරන තොරණට ආධාර ගන්නවා. විශාල පිරිසක් නිසා ඔවුනට අසුවන අයට මුදල් නොදී යන්නත් බෑ. මම නම් ඉතින් රෑට හරි හෙමින් යන නිසා ඔවුන් ඉක්මනට පාරෙන් අයින් උනා නවත් වන්න. ඒක වෙනම කතාවක්. ඒත් මෙහෙම ගන්න සල්ලි වලින් කරන තොරණෙන් ලැබෙන පින මොකක්ද?. ඊටත් ඔය එකතුවන මුදල් ඔය වැඩේට ඕනැවටත් වැඩියි. ඉතිරිවායින් වෙන්න ඕන තොරණ පසුපස වෙනම රවුමට කට්ටිය ඉඳගෙන විදුරු සොලවන සද්ද ඇහෙන්නේ. ලයිට් දාන තොරණේ පසුපසින් දුම් යන්නේ කොහොමද කියන එකත් කාලයක්ම මට නොතේරුන දෙයක් නේ. 

ඊළඟ දේ තමා තොරණ හො වෙසක් කූඩුවේ වර්ණනාව. මෙහිදී ආධාර දෙන අයගේ නම් මහ හයියෙන් පීකර් බැඳල කියනවනේ. ගමටම ඇහෙන්න. ඉතින් මුදල් යහමින් ඇති අය නම කියවා ගන්න වැඩියෙන් ආධාර දෙනවා. දෙන ගාණත් කියනවානේ. දැන් තොරණ හදල ඉවර නම් ආයේ මොනවටද ආධාර. ඒඅයට ගෙවල් වලට ගෙනියන්නද? නැතිනම් පසුව මත්පැන් වලටද?. ඉතින් පන් සිල් වලින් සිල් පද කීයක් මේ උතුම් දවස වෙනුවෙන් කඩ කරලද? 

නුදුන් දෙයක් අරන්. වැඩි දෙනෙක් පුළුවන් කමකට, කැමැත්තකින් නොවේනේ දෙන්නේ.

බොරු කියල.

මත්පැන් පාවිච්චි කරල.

ඊට වඩා හොඳ නැද්ද කිසිම දෙයක් නොකර හිටියනම්. අඩුම වශයෙන් පින් නැතත් පවු සිද්ධ වෙන්නේ නෑ නේද?. 

බුද්ධ දේශනාවේ ආකාරයට වඩා උතුම් ආමිෂ පූජාවද? ප්‍රතිපත්ති පූජාවද?

ඔය අයගෙන් කවුද වෙසක් දවසේ එක පැයක් ධර්මානුකූලව ගත කරන්න ඇත්තේ. මම හිතන්නේ නෑ වැඩි දෙනෙක් ඒ ආකාරයට ඉන්න ඇති කියා.

මේ මගේ අදහසයි. වෙසක් කූඩු, තොරණ් දන්සල් දෙන්න ඕන. එහි වැරැද්දක් නෑ. ඒ වගේම ඒවා උතුම් පින්කම්. ඒත් කැමැත්තෙන් නොදෙන ආධාර වලින් නොවේ. තමන්ට පුළුවන් ආකාරයට. එහෙම නැතිනම් එවැනි දේ කරන අයට සොයා ගොස් ආධාර දෙන්න කැමති අය තාම මේ ලෝකේ ඉන්නවා. ඔවුන් සතුටින් දෙන ආධාර වලින් මේවා කරන්න. මම දැකල තියනවා ඇතැම් ගම්බල ළමයි බඩවැටි වල ඇවිදිමින් මල් කඩා ගෙනැවිත් පන්සල් යන අයට මල් දන් දෙනවා. බලන්න කොතරම් උතුම් දෙයක්ද? මුදල් ඉල්ලුවාද?.

මේ 2600 වෙනි බුද්ධ ජයන්තිය වෙනුවෙන් මම ඉල්ලන්නේ එකම දෙයයි. පින් රැස් කරන්න. ඒත් එහෙම බැරිනම් පවු නොකර ඉන්න. කාගේවත් සිත් රිදවන්න එපා. තමාටත් වෙනත් අයටත් වැඩදායි නොවන දේ කරන්න එපා.

ඔබ සැමට තෙරුවන් සරණයි..!!!

කවුද වෙසක් දවසේ එක පැයක් භාවනා කරන්න හිතන් ඉන්නේ. බැරි නම් පැය බාගයක් හෝ??
පින්තූරය http://www.employees.org/~sammuthu/images/vesak.jpg