කාරුණික ඉල්ලීමයි.

මේ කියන්න යන්නේ සමහරුන්ට නම් ටිකක් දුක හිතෙන් කතාවක්. ඇත්තම කිව්වොත් මමත් මේක ලියන්නේ කණගාටුවෙන් තමා.

අපි කවුරුත් වගේ සුරතල් සතුන්ට කැමතියිනේ. මමත් බ්ලොග් කීපයකම මේ ගැන සඳහන් වෙලා තියනවා දැක තිබෙනවා. අපේ ගෙදරත් එහෙමයි. මම දන්න කාලෙක ඉඳන් අපේ ගෙදර බල්ලෙක් නොසිටි කාලයක් මට මතක නෑ. ඊට අමතරව බළලුන් හා අතරමං වූ ලේන පැටවුන්, හා පැටවුන් ඇතිකර ලොකු වුනු පසු නිදහස් කර ඇති වාර ගණනක්.

මේ කියන්නේ වෙන කතාවක්. අපි ඇති කරන සතුන්ට අමතරව අවට ගෙවල් වල සිටින සුරතල් සතුන් දිනපතාම වගේ අපේ ගෙදරට එනවා. වැඩි පුරම අපේ ආදරය ලබන්න. තවද මගේ සොයුරියගේ කුඩා පුතුන් දෙදෙනා සමග සෙල්ලම් කිරීමටත්. අප ඔවුන් සුරතල් කර සුළු ආහාරයක්ද ලබාදී ඔවුන් පිටත් කරනවා.

අපේ අසල්වැසි බල්ලෙක් සිටියා. වයස අවුරුදු දෙකක් වත් නෑ. දිනපතාම රාත්‍රි ලිහා දැමූ පසු අපේ ගෙදර පැයක් පමණ ගතකර යනවා. ඌට අපේ ගෙදරත් හරියට ඌගේම ගෙදර වගේ. ඌ තරමක් සැර සපා කන බල්ලෙක් වුවත් කිසිදිනක අපට නම් ගොරවලාවත් නෑ. හරිම අහිංසක විධියට තමා හැසිරෙන්නේ. අප ඒ ගෙදරට ගියත් ආදරය දක්වනවා. ඔවුන්ටත් පුදුමයි මේ සතාගේ හැසිරීම.

දැනට දින කීපයක සිට ඌ ආවේ නැති නිසා සොයා බැලුවාම තමා දැනගන්න ලැබුනේ උ මිය ගිහින් බව. හොඳ ශරීර සෞඛ්‍යයෙන් සිටි මෙම සතා පසුගිය සිකුරාදා දිනක මිය ගිහින්. කලින් බ්‍රහස්පතින්දා ඇවිත් සෙල්ලම් කර ගිය සතා මැරුනේ කොහොමද අසන විට තමා නියම සිද්ධිය දැන ගන්න ලැබුනේ.

මීයන්ට දමන පාසානම් කෑම නිසා රොගීවූ බල්ලා ගෙදර පැමිණ වමනය දමමින් සිට සුළු වේලාවකින් මියගොස් තිබුනා. අසල නිවෙසක අයෙක් නිතර මීයන්ට පාසානම් දමන බවත් දැන ගන්න ලැබුනා. මීට වසර ගණනාවකට පෙර අපේ බල්ලෙකුත් මෙලෙසම මියගිය බව මට සිහිවුනේ මේ අවස්ථාවේ. ඌටත් වෙන්න ඇත්තේ මෙවැනිම දෙයක්.

පසුව මා මේගැන මගේ සගයන් සමග කතා කරන වෙලාවක ඔවුන්ගේ අතු දැකීම් මෙයට එක්වුනා. මී පාසානම් නිසා එක් ස්ථානයක ලේනුන් විශාල ප්‍රමානයක් මියගිය කතාවක් ඇසුනේ එය අවස්ථාවේ.

මේ කියන්නන යන්නේ මීයන් විනාශ කරන්න එපා කියා නොවේ. මීයා යනු ලෙඩ පතුරුවන විනාශකාරී සතෙක්. ඌරු මීයන් කර ඇති හානි මා නිතරම දැක තිබෙනවා. ගුල් හෑරීම නිසා නිවාස පවා විනාශ වී තිබෙනවා.

එහෙත් වස යොදා හෝ වෙනත් ක්‍රමයක් අනුගමනය කිරීමේදී මේ සතුන් විනාශ කිරීමේදී මිනිසුන් හා වෙනත් අහිංසත සතුන්ගේ ආරක්‍ෂාව ගැනත් දැඩි අවධානය යොමුකරන්න කියලයි මේ ඉල්ලීම.