වාහිණි වාහිණි වාහිණි...........

ටයිටල් එක දැක්කාම මොකක්ද මේ යන්නේ කියා හිතාගන්න බැරි වෙන්න ඇති කියලා හිතනවා. ඒත් මේ උඩ පින්තූරේට සමාන පින්තූර නම් ඔයාලා ඕනි තරම් දකින්න ඇති මේ දවස් කීපයේ රූපවාහිනී නාලිකා වලින්. ඒ පසුගිය 6 වෙනිදා කොරියාවේ කැරෝකේ සමාජශාලාවක ඇතිවූ ගින්නක් පිළිබඳ පුවතත් සමගින්. 

මම සෑම දිනකම නොවරදවා ප්‍රවෘත්ති බලන කෙනෙක් නෙවෙයි. ඒ වගේම හැම නාලිකිවකම පුවත් බලන්නෙත් නෑ. වැඩක් නැති උනාම ගෙදර අය බලන නාලිකාවක ඇති ප්‍රවෘත්ති බැලීමයි මා කරන්නේ. සාමාන්‍යෙයන් මා පුවත් දැනගන්නේ අන්තර්ජාලය හරහා. නැතිනම් පුවත්පත් වලින්. මා ලංකාවේ නාලිකා වල පුවත් නැරඹීම නිසා ඇතිවූ ආකල්ප ලියන්න තරම් හිතුනත් මොනාවාටද මේවා ලියන්නේ, අනික ලංකාවේ කී දෙනාද බ්ලොග් බලන්නේ කියා සිතුන නිසා ලීවේ නෑ. ඇත්තෙන්ම අපි ලියන දේ හා ඒවා කියවන සුළු පිරිසක් සැලකූ විට ඇත්තෙන්ම අපිට සමාජයේ මතවාදයක් ඇති කරන්න බෑ. එහෙත් පසුගිය දා ඇතිවූ ගින්න පිළිබඳ පුවත මා නැරඹු චැනලයෙන් විකාශය වූ ආකාරය මගේ සිතට කිසිසේත්ම සෑහීමකට පත් වන්න බෑ.

එම පුවත ලංකාවට ලබාදුන් ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය එය වාර්ථා කිරීමේදී එහිදී අනතුරට පත් අයට ප්‍රථිකාර කිරීමට පිටතට ගෙනයන දසුන්, එහි සිට පිටතට එන අය, මියගිය අය පෙන්වීමේදී අනුගමනය කළ පිළිවෙත වූයේ ඔවුන්ගේ මුහුණ හඳුනාගැනීමට නොහැකි ආකාරයෙන්. නමුත් ලංකාවේ මා දුටු රෑපවාහිනී සේවාව ඔවුන්ගේ නම් ගම්, ඡායාරූප, පවුලේ අයගේ හා නිවෙස්වල වීඩියෝ පවා පෙන්වූවා. මං හිතන්නේ දුන්නේ නැත්තේ ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක විතරයි. 

මොකක්ද මෙහි ඇති ප්‍රශ්නය. 

ලංකාවේ සමාජ ශාලාවකට ගියා කීවාම ගම්වල සලකන්නේ සල්ලාලයෙක් වශයෙන්. එමෙන්ම සමාජ ශාලාවකට යන අයට පිළිකුලක් එල්ල වෙනවා තවමත් මේ සමාජයේ. එවැන්නක සේවය කරන තාක්‍ෂණ ශිල්පියෙකුට පවා ගමට ඇවිත් කියන්න බෑ තමන් සේවය කරන්නේ සමාජ ශාලාවක කියා. මේ නිසා මෙම මියගිය අයට තමන් සිටි පරිසරයෙන් පිළිකුලක් එල්ල වෙනවා. ගෙවල් වල අය පවා තම පවුලේ සාමාජිකයා ගැන හිතන්නේ පහත් තත්වයෙන්. එමෙන්ම එම පවුල් වල අයට ගමට මුහුණ දෙන්න අපහසු වෙනවා. සමහර විට මේ අයගේ දෙමාපියන් දරුවා නැතිවීම පිළිබඳ ශෝකය සමග සමාජයට මුහුණ දෙන්න ඇති අපහසු තාව නිසා දැඩි මානසික පීඩනයකට ලක්වෙනවා. සමහර විට දුර්වල මානසික මට්ටමක් ඇති අයෙක් සියදිවි නසා ගන්න පවා පෙළඹෙන්න පුළුවන්.

මෙය ප්‍රවෘත්තියක් වශයෙන් කියන්න ඇත්තේ වචන කීයද?

"කොරියාවේ සමාජශාලාවක ඇතිවූ ගින්නක් නිසා ශ්‍රී ලාංකිකයන් 3දෙනෙකු මිය ගොස් තිබෙනවා. මොවුන් ගින්නට අසුවූයේ සේවා කාලයෙන් පසුව එහි ගොස් සිටියදී. මොවුන් අහවල් ස්ථානවල පදිංචි කරුවන්."

මීට වඩා ප්‍රවෘත්තියකට අවශ්‍ය මොනවාද. මැරුණේ කවුද? ඔවුන් කොහේ අයද? ඔවුන්ගේ ඥාතීන් කවුද? ගෙවල් කොහේද වැනි විස්තර අපට වැදගත් නෑ. අපට අවශ්‍ය මිය ගියේ ශ්‍රී ලාංකිකයන් බ පමණයි.

අනෙක් කාරණාව සමාජශාලාවක් යනු නීති විරෝධි තැනක් නොවේ. එහි යෑම නීතියෙන් තහනම් නෑ. 

අපේ රූපවාහිනී සේවා පුවත් විකාශය කරන්නේ තමන්ට කැමති ආකාරයටයි. ඔවුන් සිතා සිටින්නේ තමන්ට ඕනි දේ ජනතාව නැරඹිය යුතු බවක්. මෙම නාලිකාවම රිය අනතුරක් ගැන පුවතක් පෙන්වන්නේ ගෙදර 5ක් හිටියා. ළමයි පොඩියි, කට්ටිය සතුටින් හිටියා, විනෝද ගමනක් යන්න තීරණය කළා එක්කෙනෙක් යන්න බෑ කියා නෑ ගෙදරක නැවතුනා. 4යි ගියේ. ගියේ ත්‍රිරෝද රථයක. එය පහසු ගෙවීමේ ක්‍රමයට ගත් එකක්. වේගයෙන් ආව බස් එකක එය හැපුනා. බස් එකේ 60ක් හිටියා. රියදුරු උසයි, එච්චර වයස නෑ, වැරදි පැත්තෙන් බස් එක ආව නිසයි වැදුනේ. වැනි ආකාරයකට. මෙය ඔවුන් නලු නිළියන් යොදා රඟ දක්වා පෙන්වනවා. මුළු සිද්ධිය පෙන්වන්න විනාඩි 5කට වඩා ගන්නවා. එහෙත් සැබෑවට අනතුරට ලක්වූ රථය පෙන්වන්නේ තත්පර කීපයයි. ලේ වැගිරෙන තුවාල කරුවන් වැනි සංවේදී අයට බලන්න අපහසු දර්ශන නම් විනාඩි ගණන් පෙන්වනවා. මෙවන් පුවත් කීපයක් පෙන්වූ විට වෙලාව අවසන්. මේ නිසා වැදගත් පුවත් ගණනාවක් පෙන්වන්න අවස්ථාවක් නෑ.

තමාට හිතවත් කලා කරුවෙක් මියගිය අවස්ථාවක ලොකු කාලයක් වෙන්කල මෙම නාලිකාවක් ජනතාවට සමීප වෙනත් කලා කරුවෙකුගේ මරණය රටතොට කෙටියෙන් වලට පෙන්වූ අවස්ථාවක් මට මතක් උනේ මේ වෙලාවේ.

මාධ්‍ය වලට හිමි නිදහස ගැන අහස උසට කතා කරන මෙම මාධ්‍යවල ඇත්තම මාධ්‍ය සදාචාරය මෙයනම් මම මේවා නොබලා සිටීම හැර වෙන කුමක් කරන්නද?

නිකන් ඉන්නවාට ලියවුන පෝස්ට් එකක්. මාස 8ක් තිස්සේ නැවතී ඇති හාඩ්වෙයාර් පාඩමට අදාළ පෝස්ට් එකක් හෙට පළ කරන්න බලා පොරොත්තුවෙන් ඉන්නවා. නොවැරදීම හෙට මේ පැත්තට ගොඩවෙන්න අමතක කරන්න එපා.

අදට ගිහින් එන්නම්..

සුභ දවසක්...!!!!